Clases teóricas:
Técnica utilizada: lección maxistral.
A lección maxistral é o método máis antigo e, na actualidade, dos máis empregados no ensino universitario. A verdadeira lección maxistral non debe limitarse a expoñer conceptos ou resultados, senón tamén a mostrar, ata certo punto, como se chega a eles, é dicir, débese intentar transmitir un enfoque crítico da materia que leve o alumno a reflexionar e descubrir a relación entre os diversos conceptos e resultados que son obxecto de exposición.
Actividades desenvolvidas polo profesor:
- Explica os fundamentos teóricos e teórico-prácticos. Nunha clase teórica, a explicación do profesor debe reunir tres trazos esenciais:
-Autenticidade científica: esixe unha actualización permanente dos coñecementos insertos en cada lección do programa.
-Ordenación coherente das leccións: permite que, no curso da exposición, se poidan recordar conceptos xa vistos noutra parte do programa para relacionalos cos da lección do día, o cal induce o alumno a buscar conexións dos conceptos que aprende, forzando a súa capacidade imaxinativa e facilitando o emprego da aprendizaxe significativa.
-Claridade da exposición: realizarase co ritmo adecuado, coas pausas precisas, coas reiteracións dos puntos máis importantes e de maior dificultade, coas interrupcións por parte dos alumnos, imprevistas ou previstas por parte do profesor, e aínda que sexan estimadas por este, sen que todo elo afecte ao desenvolvemento previsto do programa para cada lección.
Actividades desenvolvidas polo alumno:
- De forma xeral, poderíanse resumir en:
-Asimila e toma apuntamentos.
-Formula dúbidas e cuestións complementarias.
Para un mellor proveito das clases teóricas, o alumno debe realizar as seguintes actividades:
-Ler brevemente, antes de acudir a clase, a materia que vai tratar o profesor. Este hábito require disciplina mais, a cambio, proporciona un aproveitamento moi superior nas clases e, en definitiva, aforra tempo de estudo.
-Escoitar co decidido propósito de entender o que se oe.
-Tomar notas ordenadas dos puntos principais da explicación.
-Repasar as anotacións de clase pouco despois de terminada esta.
Prácticas de laboratorio:
Técnica utilizada: prácticas en instalacións deportivas -tatami-.
As clases prácticas constitúen unha parte esencial na formación do alumno, de tal maneira que, xunto coa parte teórica, coloca o alumno nunha situación activa, o que lle permite un desenvolvemento da súa capacidade de observación e unha comparación adecuada e complementaria entre a teoría e a práctica. A súa xusta valoración require unha revisión dos obxectivos que se perseguen na formación. Así, á súa finalización, o alumno será capaz de distinguir resultados erradas ou ben erros sistemáticos na experimentación, ademais de explicar aparentes contradicións. Nese sentido, as clases prácticas han ser programadas coidadosamente xunto coa marcha do programa de clases teóricas, é dicir, a actividade levada a cabo nas clases prácticas non poderá desligarse polo alumno das explicacións que ten recibido nas clases teóricas.
Actividades desenvolvidas polo profesor:
- Presenta os obxectivos.
- Orienta o traballo.
- Realiza o seguimento.
Actividades desenvolvidas polo alumno:
- Experimenta e executa as tarefas propostas.
- Desenvolve e aplica as tarefas cos compañeiros.
Titorías prácticas e teóricas:
Técnica utilizada: titorías personalizadas.
As titorías consisten en impartir, na medida do posible, unha asistencia individualizada, acomodada ás circunstancias específicas de cada alumno.
A base da titoría atópase na comunicación directa entre docente e discente, a través da cal é posible encamiñar de maneira personalizada as inquedanzas e dúbidas dos alumnos.
No sistema de titorías perséguese unha certa relación periódica entre profesor e alumno, de forma que este pode expoñer a aquel as súas dúbidas, problemas e calquera outra circunstancia relacionada coa materia. Non se trata de comunicar coñecementos por parte do alumnado, senón que a titoría será un medio de comunicación entre profesor e alumno para debater sobre o que este ten feito e como aproveita e asimila os coñecementos recibidos.
Actividades desenvolvidas polo profesor:
- Comproba a evolución do alumno na asimilación dos contidos da materia.
- Atende as consultas do alumno e axúdalle a resolver as dificultades que se atope.
- Orienta nas tarefas que debe realizar e resolve dúbidas.
- Recomenda os medios adecuados para vencer os problemas de aprendizaxe.
- Orienta ao alumno na busca de fontes documentais encamiñadas a completar a formación deste.
- E, por último, polo menos idealmente, orienta os alumnos sobre o seu futuro profesional, segundo os seus intereses, aptitudes e trazos persoais.
Actividades desenvolvidas polo alumno:
- Recibe orientación personalizada.
- Reforza as ideas e conceptos expostos nas clases.
- Desenvolve, dun modo particular, técnicas e métodos que poidan axudarlle no seu labor de asimilación de coñecementos propios da materia impartida.
- O esforzo realizado polo estudante non debe ter como meta única aprobar a materia, senón a consecución dunha formación seria e, na medida do posible, de suficiente calidade.
Prácticas de laboratorio
Clases teóricas:
Técnica utilizada: lección maxistral.
A lección maxistral é o método máis antigo e, na actualidade, dos máis empregados no ensino universitario. A verdadeira lección maxistral non debe limitarse a expoñer conceptos ou resultados, senón tamén a mostrar, ata certo punto, como se chega a eles, é dicir, débese intentar transmitir un enfoque crítico da materia que leve o alumno a reflexionar e descubrir a relación entre os diversos conceptos e resultados que son obxecto de exposición.
Actividades desenvolvidas polo profesor:
- Explica os fundamentos teóricos e teórico-prácticos. Nunha clase teórica, a explicación do profesor debe reunir tres trazos esenciais:
-Autenticidade científica: esixe unha actualización permanente dos coñecementos insertos en cada lección do programa.
-Ordenación coherente das leccións: permite que, no curso da exposición, se poidan recordar conceptos xa vistos noutra parte do programa para relacionalos cos da lección do día, o cal induce o alumno a buscar conexións dos conceptos que aprende, forzando a súa capacidade imaxinativa e facilitando o emprego da aprendizaxe significativa.
-Claridade da exposición: realizarase co ritmo adecuado, coas pausas precisas, coas reiteracións dos puntos máis importantes e de maior dificultade, coas interrupcións por parte dos alumnos, imprevistas ou previstas por parte do profesor, e aínda que sexan estimadas por este, sen que todo elo afecte ao desenvolvemento previsto do programa para cada lección.
Actividades desenvolvidas polo alumno:
- De forma xeral, poderíanse resumir en:
-Asimila e toma apuntamentos.
-Formula dúbidas e cuestións complementarias.
Para un mellor proveito das clases teóricas, o alumno debe realizar as seguintes actividades:
-Ler brevemente, antes de acudir a clase, a materia que vai tratar o profesor. Este hábito require disciplina mais, a cambio, proporciona un aproveitamento moi superior nas clases e, en definitiva, aforra tempo de estudo.
-Escoitar co decidido propósito de entender o que se oe.
-Tomar notas ordenadas dos puntos principais da explicación.
-Repasar as anotacións de clase pouco despois de terminada esta.
Prácticas de laboratorio:
Técnica utilizada: prácticas en instalacións deportivas -tatami-.
As clases prácticas constitúen unha parte esencial na formación do alumno, de tal maneira que, xunto coa parte teórica, coloca o alumno nunha situación activa, o que lle permite un desenvolvemento da súa capacidade de observación e unha comparación adecuada e complementaria entre a teoría e a práctica. A súa xusta valoración require unha revisión dos obxectivos que se perseguen na formación. Así, á súa finalización, o alumno será capaz de distinguir resultados erradas ou ben erros sistemáticos na experimentación, ademais de explicar aparentes contradicións. Nese sentido, as clases prácticas han ser programadas coidadosamente xunto coa marcha do programa de clases teóricas, é dicir, a actividade levada a cabo nas clases prácticas non poderá desligarse polo alumno das explicacións que ten recibido nas clases teóricas.
Actividades desenvolvidas polo profesor:
- Presenta os obxectivos.
- Orienta o traballo.
- Realiza o seguimento.
Actividades desenvolvidas polo alumno:
- Experimenta e executa as tarefas propostas.
- Desenvolve e aplica as tarefas cos compañeiros.
Titorías prácticas e teóricas:
Técnica utilizada: titorías personalizadas.
As titorías consisten en impartir, na medida do posible, unha asistencia individualizada, acomodada ás circunstancias específicas de cada alumno.
A base da titoría atópase na comunicación directa entre docente e discente, a través da cal é posible encamiñar de maneira personalizada as inquedanzas e dúbidas dos alumnos.
No sistema de titorías perséguese unha certa relación periódica entre profesor e alumno, de forma que este pode expoñer a aquel as súas dúbidas, problemas e calquera outra circunstancia relacionada coa materia. Non se trata de comunicar coñecementos por parte do alumnado, senón que a titoría será un medio de comunicación entre profesor e alumno para debater sobre o que este ten feito e como aproveita e asimila os coñecementos recibidos.
Actividades desenvolvidas polo profesor:
- Comproba a evolución do alumno na asimilación dos contidos da materia.
- Atende as consultas do alumno e axúdalle a resolver as dificultades que se atope.
- Orienta nas tarefas que debe realizar e resolve dúbidas.
- Recomenda os medios adecuados para vencer os problemas de aprendizaxe.
- Orienta ao alumno na busca de fontes documentais encamiñadas a completar a formación deste.
- E, por último, polo menos idealmente, orienta os alumnos sobre o seu futuro profesional, segundo os seus intereses, aptitudes e trazos persoais.
Actividades desenvolvidas polo alumno:
- Recibe orientación personalizada.
- Reforza as ideas e conceptos expostos nas clases.
- Desenvolve, dun modo particular, técnicas e métodos que poidan axudarlle no seu labor de asimilación de coñecementos propios da materia impartida.
- O esforzo realizado polo estudante non debe ter como meta única aprobar a materia, senón a consecución dunha formación seria e, na medida do posible, de suficiente calidade.
Titoría en grupo
Clases teóricas:
Técnica utilizada: lección maxistral.
A lección maxistral é o método máis antigo e, na actualidade, dos máis empregados no ensino universitario. A verdadeira lección maxistral non debe limitarse a expoñer conceptos ou resultados, senón tamén a mostrar, ata certo punto, como se chega a eles, é dicir, débese intentar transmitir un enfoque crítico da materia que leve o alumno a reflexionar e descubrir a relación entre os diversos conceptos e resultados que son obxecto de exposición.
Actividades desenvolvidas polo profesor:
- Explica os fundamentos teóricos e teórico-prácticos. Nunha clase teórica, a explicación do profesor debe reunir tres trazos esenciais:
-Autenticidade científica: esixe unha actualización permanente dos coñecementos insertos en cada lección do programa.
-Ordenación coherente das leccións: permite que, no curso da exposición, se poidan recordar conceptos xa vistos noutra parte do programa para relacionalos cos da lección do día, o cal induce o alumno a buscar conexións dos conceptos que aprende, forzando a súa capacidade imaxinativa e facilitando o emprego da aprendizaxe significativa.
-Claridade da exposición: realizarase co ritmo adecuado, coas pausas precisas, coas reiteracións dos puntos máis importantes e de maior dificultade, coas interrupcións por parte dos alumnos, imprevistas ou previstas por parte do profesor, e aínda que sexan estimadas por este, sen que todo elo afecte ao desenvolvemento previsto do programa para cada lección.
Actividades desenvolvidas polo alumno:
- De forma xeral, poderíanse resumir en:
-Asimila e toma apuntamentos.
-Formula dúbidas e cuestións complementarias.
Para un mellor proveito das clases teóricas, o alumno debe realizar as seguintes actividades:
-Ler brevemente, antes de acudir a clase, a materia que vai tratar o profesor. Este hábito require disciplina mais, a cambio, proporciona un aproveitamento moi superior nas clases e, en definitiva, aforra tempo de estudo.
-Escoitar co decidido propósito de entender o que se oe.
-Tomar notas ordenadas dos puntos principais da explicación.
-Repasar as anotacións de clase pouco despois de terminada esta.
Prácticas de laboratorio:
Técnica utilizada: prácticas en instalacións deportivas -tatami-.
As clases prácticas constitúen unha parte esencial na formación do alumno, de tal maneira que, xunto coa parte teórica, coloca o alumno nunha situación activa, o que lle permite un desenvolvemento da súa capacidade de observación e unha comparación adecuada e complementaria entre a teoría e a práctica. A súa xusta valoración require unha revisión dos obxectivos que se perseguen na formación. Así, á súa finalización, o alumno será capaz de distinguir resultados erradas ou ben erros sistemáticos na experimentación, ademais de explicar aparentes contradicións. Nese sentido, as clases prácticas han ser programadas coidadosamente xunto coa marcha do programa de clases teóricas, é dicir, a actividade levada a cabo nas clases prácticas non poderá desligarse polo alumno das explicacións que ten recibido nas clases teóricas.
Actividades desenvolvidas polo profesor:
- Presenta os obxectivos.
- Orienta o traballo.
- Realiza o seguimento.
Actividades desenvolvidas polo alumno:
- Experimenta e executa as tarefas propostas.
- Desenvolve e aplica as tarefas cos compañeiros.
Titorías prácticas e teóricas:
Técnica utilizada: titorías personalizadas.
As titorías consisten en impartir, na medida do posible, unha asistencia individualizada, acomodada ás circunstancias específicas de cada alumno.
A base da titoría atópase na comunicación directa entre docente e discente, a través da cal é posible encamiñar de maneira personalizada as inquedanzas e dúbidas dos alumnos.
No sistema de titorías perséguese unha certa relación periódica entre profesor e alumno, de forma que este pode expoñer a aquel as súas dúbidas, problemas e calquera outra circunstancia relacionada coa materia. Non se trata de comunicar coñecementos por parte do alumnado, senón que a titoría será un medio de comunicación entre profesor e alumno para debater sobre o que este ten feito e como aproveita e asimila os coñecementos recibidos.
Actividades desenvolvidas polo profesor:
- Comproba a evolución do alumno na asimilación dos contidos da materia.
- Atende as consultas do alumno e axúdalle a resolver as dificultades que se atope.
- Orienta nas tarefas que debe realizar e resolve dúbidas.
- Recomenda os medios adecuados para vencer os problemas de aprendizaxe.
- Orienta ao alumno na busca de fontes documentais encamiñadas a completar a formación deste.
- E, por último, polo menos idealmente, orienta os alumnos sobre o seu futuro profesional, segundo os seus intereses, aptitudes e trazos persoais.
Actividades desenvolvidas polo alumno:
- Recibe orientación personalizada.
- Reforza as ideas e conceptos expostos nas clases.
- Desenvolve, dun modo particular, técnicas e métodos que poidan axudarlle no seu labor de asimilación de coñecementos propios da materia impartida.
- O esforzo realizado polo estudante non debe ter como meta única aprobar a materia, senón a consecución dunha formación seria e, na medida do posible, de suficiente calidade.
Universidade de Vigo
|
Reitoría |
Campus Universitario |
C.P. 36.310 Vigo (Pontevedra) |
España |
Tlf: +34 986 812 000
